Af einhverjum ástæðum er voðalítið símasamband í íbúðinni okkar og þess vegna verð ég alltaf að fara út á verönd ef ég ætla að heyra í viðmælendum mínum. Áðan bráðlá mér á að hringja í Ragnheiði Helgu svo ég þaut út á verönd í slopp og náttfötum og talaði hátt og skýrt í símann á íslensku. Þar sem klukkan var að ganga níu þá var orðið alveg dimmt og mér sýndist ég sjá nágrannakonu mína sem ég þekki ansi vel labba framhjá. Ég öskraði því hæ og vinkaði hressilega. Kom síðan í ljós nokkrum mínútum síðar þegar ég var að fara út með ruslið og mætti „nágrannakonunni“ að þetta var alls ekkert hún heldur einhver stelpa sem ég hef aldrei séð áður. Shit hvað hún var hrædd á svipinn. Ég vona að þessi uppákoma hafi orðið til þess að ég hafi náð álíka frægðarstatus í hverfinu og allsberi gaurinn (sem ég hef aldrei séð), kúrekinn og kornræktandi mormóninn. Vonandi er ég kölluð ofurkammó sloppakerlingin. Ætla kaupa mér carmen rúllur í hárið til að fullkomna lúkkið.
Sarpur | apríl, 2008
Auglýsingar
