Vegna veðurs drifum við DJ Geiri okkur til New York borgar áðan. Að sjálfsögðu var það gaman, en hápunktur ferðarinnar var hins vegar að sitja við tjarnarbakkann í Central Park og hlera samræður innfæddra. Ungur háskólapiltur sat fyrir aftan og ræddi skelega um andans mál við vinkonu – Woody Allen style – þetta var yndi, eins og að vera statisti í Everyone Says I Love You en ég skammast mín samt fyrir að hafa flissað svona mikið.
Myndir
- An error has occurred; the feed is probably down. Try again later.
Sögur úr úthverfi 
ég er geðveikt hneyksluð á því hvað þú ert barnaleg
p.s var að finna gömul afmæliskort frá bögg árunum, mjög fyndin
kv.
Ösp
Valla, þú verður nú að segja frá þessu í meiri smáatriðum, ég er viss um að honum sé alveg sama, hann les alveg örugglega ekki bloggið þitt.
Sé þetta alveg fyrir mér, þetta hefur verið skemmtileg uppákoma =)
I want more, I want more..!
sammála síðasta ræðumannii;)